W tej części opisuję uprawę fuksji w naszym klimacie. Strona, na której jesteś, zawiera informacje raczej ogólne. W podstronach, do których tu znajdziesz linki, zawarłem informacje bardziej szczegółowe, w myśl zasady: im głębiej wejdziesz, tym więcej się dowiesz....

   W naszym klimacie fuksja nie jest (z małymi wyjątkami, o których gdzie indziej) zimotrwała i wymaga przechowywania zimą w pomieszczeniach. Może być uprawiana jako roślina pokojowa lub w okresie letnim także w gruncie oraz jako roślina pojemnikowa (tarasy, balkony itp.).

Stanowisko

   Fuksja wymaga standardowej ziemi doniczkowej, nie za ciężkiej ani zbyt przepuszczalnej, o odczynie lekko kwaśnym, pH między 5 a 7 ( najlepsze pH 6 - 6,5 ).
Stanowisko od półcienistego do cienistego, na wolnym powietrzu w miejscu osłoniętym od wiatru. W zimie może być przechowywana w pomieszczeniu jasnym lub ciemnym, o temperaturze ok. 4 - 8 stopni Celsjusza. Wyższa temperatura pobudza rośliny do przedwczesnego wypuszczania pędów.

Pielęgnacja

   Fuksja w okresie wegetacji wymaga obfitego podlewania i cotygodniowego nawożenia. W miarę możliwości należy zapewnić roślinie dużą wilgotność powietrza. Nie bez powodu fuksje są szczególnie piękne, gdy jesienią nad ziemią snują się mgły. W październiku rośliny chowamy w pomieszczeniu chłodnym i przewiewnym. Na wiosnę przycinamy, przesadzamy i uprawiamy od nowa.
   Naczynia gliniane są zawsze najlepsze i najładniejsze do uprawy fuksji. Ale doniczki plastikowe także dają jakieś korzyści. Trzymają lepiej wilgoć (czasami zbyt dobrze), są tańsze i łatwiejsze przy różnych czynnościach. Fuksje nie są grymaśne, więc - Ty wybierasz.
   Tylko pamiętaj, by NIGDY nie używać doniczki z czarnego plastiku bez jasnej osłonki, jeżeli ma ona kiedykolwiek dostać przelotne spojrzenie bezpośredniego słońca. Czarny plastik podgrzewa się w sekundę i korzenie się po prostu ugotują, powodując śmierć rośliny.
   Nigdy nie stawiaj doniczki na spodku albo podstawce, jeżeli fuksja jest na otwartym powietrzu. Po deszczu spodek napełnia się wodą i zatapia korzenie. Nie wystarczy powiedzieć, że "opróżniam spodek codziennie", ponieważ tego nie robisz. Tylko mówisz, że robisz. Po jednym dniu w takim bagnie fuksja mogłaby już nie żyć.

Przeczytaj artykuł o pielęgnacji fuksji !

Rozmnażanie

   Fuksje najłatwiej rozmnaża się z sadzonek. Sadzonkowane wczesną wiosną, ukorzenione rośliny zakwitną dopiero na przełomie czerwca i lipca. Aby zakwitły wcześniej, musimy rozmnożyć je już jesienią. Najlepiej ukorzeniają się sadzonki zielne, sporządzone z lekko zdrewniałej części pędu, pociętego na odcinki długości ok.10 cm. Każdy odcinek powinien mieć co najmniej 3 węzły. Korzystnie jest użyć preparatu przyspieszającego ukorzenienie, czyli tzw. ukorzeniacza. Z już ukorzenionych sadzonek warto od razu uszczknąć wierzchołki, co spowoduje lepsze rozkrzewienie się roślin.

Formy uprawy

Standardy

   Fuksje można uprawiać w doniczkach na balkonie, tarasie lub w ogrodzie, pozwalając jej osiągać naturalne formy. Ale wśród hobbystów, zajmujących się fuksjami na co dzień, wymyślono różne rodzaje form ich uprawy. Na dorocznych wystawach fuksji, organizowanych przez liczne stowarzyszenia pasjonatów, przyznawane są nagrody w różnych kategoriach.

   Najpowszechniejsze jest prowadzenie fuksji w formie drzewka. Taki sposób nazywa się "standardem". Na wystawach podziwiamy pełne standardy, z obfitością kolorowych kwiatów. Wyhodowanie takiej rośliny wymaga jednak trochę wiedzy oraz sporo cierpliwości i pracy. Po pierwsze - ważny jest wybór odpowiedniej odmiany. Odmiana powinna być silna i wytrzymała. Taka "fuksja na patyku" będzie cieszyła nasze oko wiele lat, o ile otoczymy ją prawidłową opieką i odpowiednią ochroną w okresie zimy. Niestety, długa łodyga jest najsłabszą częścią rośliny w tym okresie.

   Wśród hobbystów istnieją cztery uznane typy standardów. Różnice polegają na różnej długości głównej łodygi - od poziomu ziemi do miejsca, w którym wyrasta pierwsza gałąź.

Przyjęte wymiary to:

Pełny standard (Full Standard):
Główna łodyga nie powinna być krótsza niż 30 "(762 mm) lub przekraczać 42" (1067 mm)

Półstandard (Half Standard):
Główna łodyga nie powinna być krótsza niż 18 "(457 mm) lub przekraczać 30" (762 mm)

Ćwierćstandard (Quarter Standard):
Główna łodyga nie powinna być krótsza niż 10 "(254 mm) lub przekraczać 18" (457 mm)

Ministandard (Mini Standard):
Główna łodyga nie powinna być krótsza niż 6 "(152 mm) lub przekraczać 10" (254 mm)

Główne wymiary podaje się w calach, ponieważ pomysłodawcami takiej formy byli ogrodnicy brytyjscy.

Poniżej poglądowy rysunek, pokazujący sposób formowania standardu:

Bonsai

   Uprawa fuksji w formie bonsai wymaga o wiele więcej cierpliwości, wiedzy i pracy. Formując taką roślinę efektu możemy spodziewać się dopiero po kilku latach. Z lewej na fotografi jest fuksja po 6 latach kształtowania - a to dopiero początek.

   Ogólnie można powiedzieć, że są dwa sposoby postępowania. Pierwszy to formowanie od początku, z ukorzenionej sadzonki. Drugi, nieco szybszy, to wybranie starszej rośliny, która w swojej doniczce z różnych powodów przybrała ciekawą formę - np. lekko poskręcaną. Do uprawy bonsai wybieramy mocne i wytrzymałe odmiany o naturalnie drobnych liściach i kwiatach.

Piramida

   Dzisiaj bardzo rzadko spotykana forma uprawy fuksji - piramida. Wymyślona i tworzona w drugiej połowie XIX w. Wspaniałe, wielkie okazy miały wysokość od 8' do 10' (ok. 2,5 - 3,0 m). W podstawie ich średnica wynosiła ok. 4' (1,25 m) i były symetrycznie ukształtowane w stożek. Nie było wtedy samochodów, więc tak duże okazy były transportowane wozami konnymi po różnych wystawach, nieraz na bardzo duże odległości. Zwykle potrzebowano na ich ukształtowanie minimum 2 lat. Żyły w takiej formie od czterech do pięciu lat, po czym ich kondycja zwykle ulegała pogorszeniu. Forma ta wymagała bardzo silnej i szybko rosnącej odmiany. Zdjęcie z lewej, wykonane ok. roku 1890, pokazuje bardzo ówcześnie znanego ogrodnika, James'a Lye, przy ukształtownych przez niego fuksjach "piramidach".

   Po zakończeniu działalności przez James'a Lye pod koniec XIX w., "pałeczkę" przejął jego zięć, George Bright. Zdjęcie z lewej przedstawia George'a Bright'a z jego "piramidami" ok. roku 1900.

W dzisiejszych warunkach taka forma uprawy została zarzucona z powodu ich wielkości. Trudno dzisiaj o wystarczającą powierzchnię ( i wysokość ) szklarni do ich przechowywania. Także transport tak dużych okazów byłby dość kłopotliwy.

Fuksje "zimotrwałe"

   Brak jest wykazu fuksji, które byłyby "zimotrwałe" w Polsce. Jedynie pojedyncze odmiany próbowano ( z różnym skutkiem ) przezimować w gruncie. Najlepiej to robić w zachodniej i północno-zachodniej Polsce - części naszego kraju z najłagodniejszym klimatem. Trzeba sobie zdawać sprawę, że możliwe jest przezimowanie tylko korzenia, z którego wczesną wiosną odbije wiele młodych, szybko rosnących pędów, wchodzących w pełnię kwitnienia latem. I raczej będzie to o wiele trudniejsze do osiągnięcia na Suwalszczyźnie i w Tatrach :). Zachęcam do prób zimowania w gruncie różnych odmian, uważanych za "zimotrwałe" w Holandii lub Niemczech. A na pewno się to uda, jeśli posadzisz w ogrodzie F.magellanica "Riccartonii" lub inną odmianę tego odpornego gatunku botanicznego.


Przeczytaj o tym więcej !