W jasnozielonych polach tabeli znajdują się wejścia do stron zawierających fotografie i pełne opisy poszczególnych gatunków (wraz z ew. odmianami).
Sekcja Encliandra
| Nazwa |
Kraj |
Wys. występ. |
Wlk. roślin |
Pierwszy opis |
| F. cylindracea |
Meksyk |
1500-2500 m.n.p.m. |
1,5 do 4 m |
Lindley 1838 |
| F. encliandra |
Meksyk, Gwatemala, Salwador, Honduras, Nikaragua |
1500-3000 m.n.p.m. |
0,5 do 2,5 m |
Steudel 1840 |
F. encliandra
ssp. encliandra |
Meksyk |
1800-2600 m.n.p.m. |
0,5 do 2 m |
Steudel 1840 |
F. encliandra
ssp. microphylloides |
Meksyk |
2000-3000 m.n.p.m. |
1 do 2 m |
Berry & Breedlove 1996 |
F. encliandra
ssp. tetradactyla |
Meksyk, Gwatemala
Salwador, Honduras
Nikaragua |
1500-2400 m.n.p.m. |
0,8 do 2,5 m |
(Lindl.) Breedlove 1969 |
| F. microphylla |
Meksyk, Gwatemala, Honduras, Salwador, Kostaryka, Panama |
1500-3500 m.n.p.m. |
0,5 do 4 m |
Kunth 1823 |
F. microphylla
ssp. aprica |
Meksyk, Gwatemala
Honduras, Salwador |
1500-3500 m.n.p.m. |
1 do 3 m |
Breedlove 1969 |
F. microphylla
ssp. chiapensis |
Meksyk, Gwatemala
Salwador |
1800-2400 m.n.p.m. |
1 do 2 m |
Berry & Breedlove 1996 |
F. microphylla
ssp. hemsleyana |
Kostaryka, Panama |
1500-3100 m.n.p.m. |
1 do 4 m |
Breedlove 1969 |
F. microphylla
ssp. hidalgensis |
Meksyk |
1600-2200 m.n.p.m. |
0,5 do 2 m |
Breedlove 1969 |
F. microphylla
ssp. microphylla |
Meksyk |
2100-3200 m.n.p.m. |
0,5 do 3 m |
Kunth 1823 |
F. microphylla
ssp. quercetorum |
Meksyk, Gwatemala |
1500-2200 m.n.p.m. |
0,5 do 2,5 m |
Breedlove 1969 |
| F. obconica |
Meksyk |
1700-2400 m.n.p.m. |
1 do 3 m |
Breedlove 1969 |
| F. ravenii |
Meksyk |
2400-2650 m.n.p.m. |
2 do 4 m |
Breedlove 1969 |
| F. thymifolia |
Meksyk, Gwatemala |
2000-3200 m.n.p.m. |
0,5 do 3 m |
Kunth 1823 |
F. thymifolia
ssp. minimiflora |
Meksyk, Gwatemala |
2100-2500 m.n.p.m. |
1 do 3 m |
Breedlove 1969 |
F. thymifolia
ssp. thymifolia |
Meksyk |
2000-3200 m.n.p.m. |
0,5 do 2,2 m |
Kunth 1823 |
| F. x bacillaris Lindl. (pro sp.) |
Meksyk |
1900-2850 m.n.p.m. |
1 do 2 m |
Breedlove 1969 |
Sekcja składajaca się z sześciu diploidalnych (n = 11) gatunków (14 taksonów) i jednej, wywodzącej się z nich naturalnej hybrydy, z umiarkowanych i chłodnych lasów dębowo - sosnowych od Meksyku na południe od zwrotnika Raka przez całą środkową Amerykę aż do Panamy, w wyniesieniach od 1500 do 3400 m.n.p.m.
Są to krzewy, z naprzeciwległymi liściami i samotnymi, wyjątkowo małymi kwiatami, wyrastającymi z kątów liści. Rurki kwiatowe o długości 1 - 13 mm, nektarnik gładki do płatkowego, działki kielicha proste do wywiniętych, purpurowo-czerwone, różowe albo białe, płatki purpurowo-czerwone, czerwone, różowe albo białe, pręciki w 2 nierównym do prawie równych seriach, nadległe płatkom korony wywinięte do wnętrza rurki kwiatowej, pyłek żółty, nici viscinu gładkie, znamię 4 - płatkowe. Nasion 6 - 36 w jagodzie.
Sekcja ta została opisana po raz pierwszy przez J. Zuccarini'ego w 1837 roku.
Wielkie "porządki" w sekcji przeprowadził na podstawie nowych badań w 1969 roku Dennis Eugene Breedlove.
Przed tą przebudową sekcja zawierała następujące gatunki:
Fuchsia bacillaris, Fuchsia colimae, Fuchsia cyclindracea, Fuchsia encliandra, Fuchsia hemsleyana, Fuchsia mexiae, Fuchsia michoacanensis, Fuchsia microphylla, Fuchsia mimmiflora, Fuchsia minutiflora, Fuchsia pringlei, Fuchsia skutchiana, Fuchsia striolata, Fuchsia tacanensis, Fuchsia tetradactyla, Fuchsia thymifolia.
|
