Pokrój: ginodiecja, obojniacze i żeńskie kwiaty na różnych roślinach, krzew o wysokości 1-2(-3) m, całkowicie bez włosków, gałęzie wzniosłe, liście naprzeciwległe lancetowate do owalnych, 1,5-3(-4,5) mm długie, 0,5-1,2(-1,5) mm szerokie, kwiaty o długości 10-12 mm, kielich i korona różowe do czerwonego.

   Fuksja F. x bacillaris Lindley (pro sp.) przez wiele lat była uważana za odrębny gatunek. W roku 1969 Dennis E. Breedlove na podstawie badań stwierdził, że jest to naturalna hybryda pomiędzy F. microphylla ssp. microphylla i F. thymifolia ssp. thymifolia.

   Ponieważ fuksja ta jest bardzo łatwa w uprawie, znalazła zastosowania ogrodnicze i można ją dość często spotkać w ogrodach, szczególnie na terenach wolnych od mrozu. Jest ona tam wiecznie zielonym krzewem, obsypanym przez cały rok małymi czerwonymi kwiatami. Najlepiej rosnie w półcieniu, jest bardzo atrakcyjna dla kolibrów. Nadaje się także do uprawy w pojemnikach oraz we wnętrzach. I co ważne, jest jedną z najbardziej odpornych fuksji na ataki groźnego roztocza, przebarwiacza fuksjowego ( łac. Aculops fuchsiae ).