Mszyce - stanowią niezwykle szybko rozmnażającą się grupę owadów, żerującą w licznych koloniach na dolnej stronie liści, czubkach pędów lub pąkach kwiatowych. Poruszją się bardzo wolno i nie reagują na dotknięcie.    Mszyce mają długie kłujki, które wsuwają między komórki aż do naczyń przewodzących rośliny, nie uszkadzając przy tym tkanki. Sok roślinny jest bardzo bogaty w cukier, ale ubogi w białko, które jest niezbędne do rozwoju mszyc. Aby uzupełnić zapotrzebowanie na białko, mszyce wysysają o wiele więcej soku niż mogą przetrawić. Nadmiar cukru wydalają, stąd określenie ich odchodów - "rosa miodowa". W naturze pszczoły i mrówki są zainteresowane tym słodkim nalotem.
   Bezpośrednie szkody wyrządzane przez mszyce to wysysanie soku z rośliny i zatruwanie jej toksynami wydzielanymi podczas żerowania. Końcowym efektem zatrucia są: żółta plamistość, kędzierzawienie i zwijanie się liści, skrzywienie czubków pędów oraz zniekształcenia pąków kwiatowych. Ponadto mszyce przenosząc się z rośliny na roślinę rozprzestrzeniają choroby wirusowe.

Zwalczanie

   Szczególnie skuteczne w zwalczaniu mszyc są preparaty chemiczne o działaniu systemicznym. Składniki tych preparatów dostają się bezpośrednio do naczyń rośliny i stamtąd wraz z sokiem rośliny są transportowane do każdej komórki. Mszyce wysysają więc sok wraz z substancją owadobójczą, która jest zupełnie nieszkodliwa dla rośliny. Natomiast preparaty o działaniu kontaktowym są mało skuteczne, ponieważ nie dosięgają one szkodnika ukrytego w podwiniętym liściu. Nie zadziałają też preparaty , którymi opryskamy górną stronę liścia, ponieważ mszyce nie pobierają z tego miejsca pokarmu.
   Preparaty o działaniu systemicznym to pałeczki lub granulat, zawierające składnik o nazwie butoxycarboxim lub ethiofencarb, umieszczane w ziemi doniczkowej. Przeciw mszycom stosuje się także środki chemiczne w aerozolu, którymi należy opryskiwać dolną stronę liści.