Mączliki - nazywane powszechnie "białymi muszkami" należą do rzędu pluskwiaków równoskrzydłych. Najbardziej znany jest mączlik szklarniowy o długości 2 mm, którego cechą charakterystyczną jest biała mączysta wydzielina, chroniąca owady przed zamoczeniem ( również przez preparaty owadobójcze ) oraz przed wysychaniem.    Mączlik ma mlecznobiałe skrzydła, w czasie spoczynku dachówkowato złożone. Każda samica składa dziennie 1-2 jaja. Z jaj wylęgają się larwy, które są silnie spłaszczone, żółtozielone, o dł.0,1 mm. i ruchliwe tylko w pierwszym stadium larwalnym. Starsze larwy żerują na dolnej stronie liścia. Najbardziej korzystne warunki rozwoju dla tego szkodnika to temperatura 22 st.C. i wilgotność powietrza 80%. Wyjaśnia to, dlaczego mączliki najczęściej występują w uprawach pod szkłem.
   Obraz szkód wywołanych przez dorosłe osobniki i ich larwy to żółtawe plamy na liściach, które ulegają odbarwieniu a później zasychają i odpadają. Dodatkowo górną stronę liścia szpecą liczne lepkie odchody szkodnika, tzw. "rosa miodowa". Na nich osadzają się czarne grzyby sadzaki i hamują proces asymilacji.

Zwalczanie

   Niedostateczna często skuteczność zwalczania mączlików wynika z dużej liczebności, odporności jaj i larw na wiele insektycydów, jak również z żerowania na dolnej stronie liści, gdzie preparaty docierają znacznie gorzej. Miłośnikom roślin zaleca się stosowanie skutecznej metody, polegającej na przeniesieniu rośliny do chłodniejszego i bardziej suchego pomieszczenia. Ostatnio przeciw mączlikom stosuje się z powodzeniem insektycydy o nazwach: Ambush i Ekamet. Jednak dobry rezultat można osiągnąć dopiero po trzykrotnym powtórzeniu "chemioterapii" w odstępie 8-10 dni. Stosuje się także lep na muchy, który dosyć skutecznie obniża wielkość populacji mączlika.